Issigeac

Issigeac is een middeleeuwse stad van Frankische oorsprong uit de vierde eeuw, waarvan de bewoning van het land veel ouder is dan we denken. Deze plaats vol met geschiedenis bestond al enkele eeuwen voordat de naburige bastides uit de twaalfde eeuw werden gebouwd. Succesvol door de veelheid aan beroepen en herbouwd op de ruïnes van een Romeins badhuis, is de geschiedenis van Issigeac dankzij deze getuigenis, te certificeren als eeuwenoud.

Het is waarschijnlijk dat het fundament van Issigeac het werk is van Publius Crassus was gekomen om de Aquitaine te beheersen onder het bevel van Julius Caesar, 56 vóór Christus. Hij zou de Dordogne hebben doorkruist met zijn troepen, voorafgaand aan de oprichting van een kamp bij Issigeac, en daar gewacht hebben op versterking uit Toulouse om te vechten tegen de Sotiates (de destijds plaatselijke bevolking) in de Lot-et-Garonne.
De naam van de stad zou komen uit de tijd van Publius Crassus die de (nieuwe) cultus van Isis mee zou hebben gebracht toen hij naar de Aquitaine kwam om de situatie daar te kalmeren. De naam van de godin van Issis zou zijn geassocieerd met de naam "Jaceo" of "Jacio" (Latijnse woorden).

Tot 1994, dateert de geschiedenis van Issigeac tot de middeleeuwen maar dankzij archeologische opgravingen (er werd toen gegraven omdat de riolering opnieuw werd aangelegd), heeft een belangrijk historisch erfgoed aan het licht gebracht. Er werden resten gevonden van Romeinse badhuizen en deze Romeinse baden waren zeer gunstig gelegen, als tussenstop tussen Périgueux / Bordeaux en Agen / Cahors en waarschijnlijk daterend uit de tijd van Julius Caesar in 56 vóór Christus.

Destijds, in de vierde eeuw, zouden de Goten (een Germaans nomadenvolk die de Aquitaine bezette) deze badhuizen hebben vernietigd door ze te verbranden.

Later, in 508, trokken de Franken zich terug door de Périgord en stichtten een klooster op de ruïnes van de baden Issigeacois. Er moet worden opgemerkt dat ongeveer tien Frankische graven ook werden ontdekt tijdens de opgravingen van 1994.

Vervolgens werd ze, ondanks belangrijke verdedigingsmuren die het dorp beschermden, twee keer vernietigd. Eerst door de heer van Bergerac in 1300 en vervolgens in 1437 door de Soudards van Karel VII.
De kerk en het dorp werden heropgebouwd in de 13e eeuw en de fundamenten van de stenen huizen waren grotendeels hetzelfde als in die tijd. Vervolgens, in de vijftiende eeuw, is de bovenste verdieping van de huizen toegevoegd en deze bestaan nog steeds bij enkele huizen.

De latere godsdienstoorlog was destructief was voor het dorp. De kerk en de provoost (soort huis van de burgemeester) werden vernietigd en vervolgens herbouwd zoals veel gebouwen in die tijd. Je kunt zien dat de scheve muur van de kerk Saint-Félicien getuigt van structurele aandoeningen die in de negentiende eeuw zijn ontstaan.

In de 17e eeuw werd het kasteel van Issigeac herbouwd en werd het zomerverblijf van de bisschoppen van Sarlat. Later werd het kasteel het stadhuis, wat duurde tot het einde van de 20e eeuw. In de "feestzaal" van het kasteel vindt u schilderijen die de kastelen in het voormalige kanton Issigeac, illustreren.

Issigeac is tot op heden een zeer aantrekkelijk dorp dat veel van zijn architectonische schoonheid en erfgoed heeft behouden. Ga beslist eens op ontdekkingstocht door deze prachtige middeleeuwse stad (folder, ook in het Nederlands, verkrijgbaar bij het Office de Tourisme) die inmiddels meer dan twee duizend jaar aan geschiedenis en bezetting te vertellen heeft.